Γράφει ο: Ναούμης Νικόλαος
Από χθες το απόγευμα, το γάντι που μας πέταξαν οι Ισπανοί, το πήραμε και το σηκώσαμε μπορώ να πω! Στο προηγούμενο άρθρο μου με τίτλο «Όσο εμείς δεν θα ονειρευόμαστε» περιέγραψα με λίγα λόγια, τον γενικό ξεσηκωμό...
..που έχει αρχίσει στις χώρες της Μεσογείου. Πιο συγκεκριμένα, αναφέρθηκα στα όσα διαδραματίζονται στην Ισπανία, με αφορμή, τα μέτρα λιτότητας κατά κύριο λόγο και γενικότερα, το ζοφερό μέλλον των λαών του νότου της Ευρώπης, που διαγράφεται στον ορίζοντα. Επίτηδες, δεν έγραψα, για κάτι που εμένα προσωπικά, με έκανε να νιώσω άσχημα σαν Έλληνα. Ένα από τα πανό που κρατούσαν οι Ισπανοί, μας χλεύαζε, εξαιτίας της απάθειας που επιδεικνύουμε ως κοινωνία στις δραματικές αλλαγές που συμβαίνουν γύρω μας.
Το φιλότιμο όμως που μας χαρακτηρίζει ως έθνος, δεν άφησε αυτή την πρόκληση αναπάντητη. Η 25Η του Μάη, ήταν η ημέρα, που θέλω να ελπίζω, ότι θα σημάνει για μας, την ημερομηνία ορόσημο, και θα συμβολίζει το πέρασμα μας, από την απάθεια και την ιδιωτεία, στην δράση και την ενεργό συμμετοχή.
Ένα τεράστιο ποτάμι, ξεχύθηκε στους δρόμους, πλημμυρίζοντας την πλατεία Συντάγματος, καθώς και άλλες κεντρικές πλατείες, στις μεγάλες πόλεις της χώρας. Οι χθεσινές συγκεντρώσεις, αποτελούν ορόσημο, για πάρα πολλούς λόγους. Σημαντικότερος όλων, είναι ο αυθορμητισμός που τις χαρακτήριζε. Ήταν ένα πλήθος, εντελώς ανομοιογενές. Ήταν ένα πλήθος, το οποίο δεν θα το συναντήσεις στις πορείες και διαδηλώσεις που χαρακτήριζαν έως σήμερα, τις μορφές αντίδρασης της ελληνικής κοινωνίας. Όλοι γνωρίζουμε, ότι μέχρι σήμερα, οι διάφορες μορφές διαμαρτυρίας, οργανώνονταν και σχεδιάζονταν, από διάφορους φορείς, που για διάφορους λόγους, δεν συγκινούσαν κανέναν. Για παράδειγμα, κανείς δεν συγκινούνταν από τις διαδηλώσεις της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Κανείς δεν ενδιαφερόταν να διαδηλώσει κάτω από τους αυτόκλητους υπερασπιστές των δικαίων του εργάτη, ΠΑΜΕ και διάφορων άλλων αριστερούληδων. Σε τελική ανάλυση, κανείς δεν έβρισκε ενδιαφέρον να συμμετέχει, σε κάτι που η όλη του οργάνωση, και ο χαρακτήρας του, ήταν εκτός τόπου και χρόνου.
Αλήθεια, ποιος ενδιαφέρεται να διαδηλώσει για τα αιτήματά του, δύο εβδομάδες ή και ένα μήνα μετά από την εξαγγελία για παράδειγμα ενός μέτρου που το έβρισκε κατάπτυστο; Ποιος αλήθεια θα δεχόταν να διαδηλώσει, μόνο και μόνο για να προκληθεί μπάχαλο και εξαιτίας αυτής της κινητοποίησης, ολόκληροι επαγγελματικοί κλάδοι να καταστρέφονται υλικά και ηθικά; Σας διαβεβαιώ, κανείς απολύτως. Ακόμα και τα εξαπτέρυγα του συστήματος, τα ΜΜΕ, δεν υπολόγισαν καλά την δύναμη της αγανάκτησης των συμπατριωτών μας. Δεν αντιλήφθηκαν έγκαιρα, την δύναμη και την απήχηση που θα είχε. Ίσως διότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, της διαπλοκής και της διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, αποτελούν έννοιες άγνωστες. Έτσι, δεν πρόλαβαν για παράδειγμα να κηρύξουν μια εικοσιτετράωρη απεργία, με αποτέλεσμα, θέλοντας και μη, να δείξουν σε όλη την Ελλάδα και όλο τον κόσμο, ότι οι Έλληνες δεν κοιμούνται όρθιοι, αλλά όταν οι περιστάσεις το απαιτήσουν, δίνουν το παρών τους, βροντερά.
Διάφοροι μετριοπαθείς υπολογισμοί, συγκλίνουν στους υπολογισμούς τους, ότι χθες, στην πλατεία Συντάγματος, συγκεντρώθηκαν, πάνω από είκοσι, ίσως και πάνω από τριάντα χιλιάδες αγανακτισμένοι πολίτες. Πολίτες, χωρίς καμία κομματική σημαία και πολιτική αγκύλωση. Πολίτες όλων των ηλικιών πλούσιοι και φτωχοί, άντρες και γυναίκες. Πολίτες, που με την παρουσία τους, χτύπησαν το καμπανάκι του συναγερμού, σε όλους εκείνους που έχουν την ψευδαίσθηση, ότι είναι πρόβατα. Σε όλους εκείνους που λανθασμένα πιστεύουν, ότι ξεχάσαμε, τι θα πει επανάσταση και αγώνας.
Τα κέρδη από τις χθεσινές μαζικές συγκεντρώσεις, ασφαλώς, είναι πάρα πολλά. Έχω την αίσθηση όμως, ότι πιο σημαντικό κέρδος όλων, είναι η ειρηνική διάσταση του συγκεκριμένου γεγονότος. Είναι πάρα πολύ σημαντικό πιστεύω, που δεν έκαναν την εμφάνιση τους, οι γνωστοί - άγνωστοι του συστήματος, που σαν μοναδικό τους στόχο πάντα έχουν, να τρομοκρατήσουν και να φοβίσουν τους αγανακτισμένους πολίτες και να τους ρίξουν στην αδράνεια και την απάθεια. Μεγάλο κέρδος επίσης και χωρίς δεύτερη σκέψη εξίσου σημαντικό, είναι και ο αυθορμητισμός της μαζικής αυτής συγκέντρωσης και η υπόσχεση που ζωγραφιζόταν στα μάτια όλων. Υπόσχεση, που λέει, ότι ο αγώνας, τώρα ξεκινά. Αρκετά μας έχουν φοβίσει ως κοινωνία. Δίνουμε το παρών, γιατί πια δεν φοβόμαστε.
Εν κατακλείδι, δεν θα πρέπει να λησμονούμε, ότι για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολύ. So much go on…
Ναούμης Νικόλαος
Πολιτικός επιστήμονας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο