Κατάργηση Σχολείων στο Δήμο Ξηρομέρου

Του Δημήτρη Αρβανίτη

Προχθές στο Δημοτικό Κατάστημα του Δήμου Ξηρομέρου, πραγματοποιήθηκε συνάντηση εκπροσώπων του Δήμου και του προϊσταμένου δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης κ. Παλαιολόγου....

 Από πλευράς Δήμου συμμετείχαν ο Δήμαρχος κ. Σαμαράς, οι αντιδήμαρχοι κύριοι Λιβάνης, Γαζέτας, Λύτρας και κυρία Σαμαρά, ο γράφων κι ο κ. Καυμενάκης, δημοτικός σύμβουλος της πλειοψηφίας, καθηγητής φυσικής αγωγής, οι σύμβουλοι της μειοψηφίας κ. Τζαχρήστας, τέως Δήμαρχος Φυτειών και Ψηλός, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, διευθυντές σχολείων και πολλοί δημότες, κυρίως από τις Φυτείες. Θέμα της συνάντησης οι σχεδιαζόμενες καταργήσεις γυμνασίων – λυκείων στη περιοχή του Δήμου μας.

Ομολογώ ότι ήμουν φορτισμένος συναισθηματικά. Από τη περασμένη Παρασκευή, οπότε και συζητήθηκε το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο, ήμουν θυμωμένος, εκνευρισμένος. Έτσι ο επιθετικός μου λόγος στον κατά τα λοιπά συμπαθέστατο προϊστάμενο, ήταν φυσική συνέπεια.

Θυμήθηκα ότι πριν σαράντα περίπου χρόνια, καμιά τριανταριά παιδιά από τη Παλιομάνινα και τα γύρω χωριά πέρναγαν μια καθημερινή δοκιμασία. Ξυπνάγαμε στις έξι το πρωί και τρέχαμε αλαφιασμένοι να προλάβουμε το λεωφορείο, αγώνας δρόμου, βροχή και κρύο το χειμώνα, ζέστη το καλοκαίρι, στοιβαγμένοι στα παλιά χωρίς κλιματισμό λεωφορεία, πηγαίναμε στο Νιχώρι στο Γυμνάσιο. Άλλος αγώνας εκεί, της αποδοχής από τα παιδιά της έδρας, που είχαν τις παρέες τους, τις ομάδες τους και μείς στη γωνία σαν τιμωρημένοι, παιδιά ενός κατώτερου Θεού, προσπαθούσαμε να κρατήσουμε τις ψυχικές μας ισορροπίες, να μη μας κυριεύσουν πλέγματα και πάθη. Και μετά ξανά περίμενε το λεωφορείο, πεινασμένοι, ταλαιπωρημένοι, γυρίζαμε στα χωριά μας με τα στομάχια μας ανακατεμένα. Με τι όρεξη, με τι ψυχολογία να διαβάσεις, να δημιουργήσεις, να ονειρευτείς!

Κι όμως πολεμήσαμε με πείσμα και πολλοί από μας προχώρησαν στα πανεπιστήμια της χώρας, έκτισαν καριέρες και γίνανε αξιόλογοι άνθρωποι

Όμως οι πληγές των μαθητικών μας χρόνων παραμένουν κάπου βαθιά μέσα μας και σε δεδομένη αφορμή μπορεί ξανά να ματώσουν.

Στο Δημοτικό Συμβούλιο της Παρασκευής αποφασίστηκε ομόφωνα να εκφράσουμε τη κάθετη αντίθεσή μας στα σχέδια του Υπουργείου Παιδείας (χωρίς το Εθνικής πλέον) να καταργήσει το Γυμνάσιο της Παλιομάνινας και το Λύκειο των Φυτειών.

Είναι ντροπή, είναι αίσχος αυτό που θέλουν να κάνουν. Μας γυρίζουν 40 χρόνια πίσω. Αυτά που εμείς περάσαμε πριν τόσα χρόνια θέλουν να τα εφαρμόσουν στους σημερινούς μαθητές. Εκατό παιδιά από Φυτείες και Παλαιομάνινα να γυρίζουν στους δρόμους του Ξηρομέρου, περιπλανώμενοι Ιουδαίοι, θύματα της πολιτικής ανοησίας της Υπουργού κ. Διαμαντοπούλου και της κυβέρνησης του Αβερελ Ντάλτον. Δε ταιριάζουν στο πολιτικό μοντέλο που θέλει να εφαρμόσει η κυβέρνηση ισχυρίζονται....

Μα τι λέτε βρε μασκαράδες, ψεύτες και απατεώνες; Δε θέλουμε τα μοντέλα σας, τα είδαμε σε άλλους τομείς, στην οικονομία [ΔΝΤ και κατ ουσίαν πτώχευση], στην άμυνα [Ιμια] στην εξωτερική πολιτική [Οτσαλάν] και στα σκάνδαλα που ταλανίζουν τον τόπο [ΖΙΜΕΝΣ, Υποβρύχια, φρεγάτες]. Αφήστε τη Παιδεία, μη μας ταλαιπωρείτε άλλο.

Δεν είναι το μοντέλο εκπαίδευσης, θέλετε να καταργήσετε σχολεία για να εξοικονομήσετε χρήματα να τα δώσετε στους δανειστές μας για τα δάνεια που εσείς αποφασίσατε και κυρίως εσείς φάγατε, γιατί εμείς δε συμμετείχαμε στο μεγάλο φαγοπότι. Εκεί ήσασταν εσείς και οι κολλητοί σας, οι αυλόδουλοι σας, όχι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού...

Πολλά ελέχθησαν στη συνάντηση αυτή. Ο Δήμαρχος αλλά και όλοι οι ομιλητές, με μία και αποφασιστική φωνή είπαν όχι στη κατάργηση των σχολείων. Και πολλά άλλα στον άτυχο εκφραστή της κυβερνητικής πολιτικής

Δεν ξέρω, σίγουρα προβληματίστηκε ο άνθρωπος, αλλά δεν είναι αυτός που θα πάρει τις αποφάσεις, αυτές θα ληφθούν από τους Μαυρογιαλούρους της κυβέρνησης και αυτοί έχουν πλέον αποδείξει ότι δεν τους νοιάζουν και πολύ τι λέει ο λαός, η ψήφος τούς νοιάζει μόνο. Άλλωστε αυτοί τα παιδιά τους τα στέλνουν σε ιδιωτικά σχολεία και μετά στο εξωτερικό. Δεν είναι ίδιοι με την «πλέμπα»....

Υ.Γ

Μάλλον ενοχλώ κάποιους γιατί ανώνυμες επιστολές έχουν αρχίσει να έρχονται. Αγαπητέ Ανώνυμε τα μπλογκς είναι το πιο δημοκρατικό εργαλείο, αλλά μάλλον λίγη σχέση έχεις με τη τεχνολογία. Στο τέλος κάθε ανάρτησης υπάρχει μια ένδειξη που γράφει "σχόλια", κάνεις κλικ σε αυτό και γράφεις τη κριτική σου, την άποψη σου, αυτό που εσύ νομίζεις. Κατά συνέπεια γιατί ξοδεύεσαι με επιστολές; Το θέμα κι η μαγκιά είναι να γράφεις επώνυμα και να αντιμετωπίζεις τον άλλον. Η ανωνυμία είναι έκφραση φόβου και δειλίας. Το βήμα του μπλογκ δικό σου λοιπόν...

http://arvanitisdimi.blogspot.com/